جراحی هموروئید،شقاق مقعدو کیست موئی

جراحی هموروئید ، شقاق مقعد و کیست موئی

کیست موئی یا پیلونیدال که از آن بعنوان کیست مویی هم اسم برده می شود یکی از بیماری های شایع در سنین جوانی است که موجب بروز درد ، ترشح چرکی و خونی در چین باسن و در انتهای ستون فقرات می شود. افرادی که لباس‌های تنگ می‌پوشند، دوچرخه سواران، کسانی که مدت زمان طولانی می‌نشینند مانند رانندگان جیپ(رانندگی در راههای ناهموار)، تحریک پوست ناحیه دنبالچه ،افراد دارای اضافه وزن و کم تحرک و افرادی که موی بدن فراوانی دارند در معرض خطر بالای ابتلا به کیست پیلونیدال یا کیست مویی هستند. در موارد نادر کیست‌های پیلونیدال در قسمت‌هایی به غیر از نزدیک دنبالچه ایجاد می‌شوند.

بواسیر یا هموروئید ، به واریسی شدن یا گشاد شدن عروق در مقعد گفته می شود. بواسیر در مراحل ابتدایی بیماری با استفاده از درمان های گیاهی یا تغییر سبک زندگی قابل درمان است اما در مراحل پیشرفته تر یعنی زمانی که هموروئید دچار ترومبوز (هموروئید درجه ۳ و ۴) می شود با استفاده از این روش ها قابل درمان نیست و نیاز به روش های پزشکی تهاجمی تر دارد. یکی از روش های تهاجمی تر هموروئیدکتومی است که می تواند این بیماری را درمان نماید اما این روش به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد زیرا که علاوه بر مشکلات متعدد و درد و خونریزی پس از جراحی، هموروئیدکتومی همراه با عوارض متعددی خواهد بود.

شقاق یا فیشر به معنی ترک خوردگی، چاک خوردگی و یا زخم شدن لبه داخلی‌ مقعد می‌باشد. به عبارتی نوعی زخم پوستی‌ است. شقاق یا فیشر مقعد به صورت یک شکاف بیضی شکل کوچک در سر مقعد است که باعث درد و خون ریزی هنگام اجابت می شود. این بیماری بسیار شایع است و اگر زود اقدام به پیگیری آن شود می تواند به راحتی درمان شود

جراحی کیست موئی جراحی بواسیر یا هموروئید جراحی شقاق مقعد

ریسک فاکتورهای موثر در ابتلا به کیست پیلونیدال یا کیست مویی

جنس مذکر (مردان چهار برابر بیشتر از زنان به کیست پیلونیدال یا کیست مویی دچار می‌شوند)
سن کم (کیست‌های پیلونیدال در سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی بیشتر شایع هستند)
چاقی و سبک زندگی غیر فعال و کم تحرک
شغل‌هایی که به نشستن طولانی مدت نیاز دارند
پرمویی بدن و موی ضخیم
سابقه‌ی خانوادگی
اصلاح و شیو کردن مو در محل یا آسیب به پوست ناشی از اصطکاک
سابقه‌ی کیست پیلونیدال یا کیست مویی قبلی

درمان:

بعضی اوقات بیماران با درد شدید ناحیه تحتانی ستون فقرات و در ابتدای دنبالچه مراجعه می کنند که حاکی از عفونت و بعضا وجود آبسه است که درمان آن تخلیه و شستشو و مصرف آنتی بیوتیک است.

در زمان حاد بیماری بهتر است درمان اصلی صورت نگیرد.

درمان جراحی:به دو صورت بازنگهداشتن زخم و ترمیم اولیه زخم صورت می گیردکه انتخاب آن بستگی به بیمار و پزشک معالج دارد.

در روش درمان بصورت زخم باز ،بیمار محدودیت تحرک و فعالیت فیزیکی نداردولی بین 3 تا 4 ماه بسته شدن زخم طول خواهد کشید.

در روش درمان بروش ترمیم اولیه ،بیمار بمدت دو هفته محدودیت فعالیت فیزیکی خواهد داشت .

سیر بیماری :هرچند احتمال عود بیماری بسیار کم و جزیی است ولی همیشه این امکان وجود دارد.

هموروئیدکتومی

هموروئیدکتومی جراحی برداشتن هموروئید به منظور درمان قطعی این بیماری است. امروزه مبتلایان به بیماری بواسیر یا همان هموروئید بسیار افزایش داشته است که در برخی موارد دیگر راهی جز جراحی هموروئید و برداشتن آن وجود ندارد.

هموروئیدکتومی دارای روش های متعددی است که شامل روش های باز، بسته، استاپلر،رابربند و اسفنگتروتومی داخلی-جانبی می باشد. اما در اغلب موارد دو روش باز و بسته برای درمان این عارضه مورد استفاده قرار می گیرد.

هموروئیدکتومی بسته:

هموروئیدکتومی بسته بیشترین استفاده را در درمان هموروئیدهای داخلی دارد، در این حالت هموروئید می تواند با استفاده از وسایل مختلفی مانند چاقوی جراحی، الکتروکوتر، قیچی یا روش دیگری که امروز بسیار رایج و پرکاربرد شده لیزر هموروئید می باشد که با این وسایل هموروئید برداشته شده و سپس با استفاده از نخ قابل جذب ترمیم می گردد. این روش در بیشتر از ۹۵% از موارد موفق عمل می نماید.

هموروئیدکتومی باز:

در هموروئیدکتومی باز، بافت‌های هموروئیدی در همان شیوه‌ای که در روش بسته بود هموروئید خارج می‌شوند ولی این بار برش در سمت چپ زده شده و باز رها می شود. در مواردی که محل برش مناسب نبوده و یا احتمال عفونت باشد، پزشک از ترکیبی از روش های باز و بسته استفاده می کند.

هموروئیدکتومی استاپلر:

هموروئیدکتومی استاپلر یکی از جدیدترین روشهای درمان برای هموروئید داخلی است. این روش به چندین نام های دیگری دارد که یکی از این نام ها روش لونگو می باشد. این روش برای پرولاپس و هموروئید مورد استفاده قرار می‌گیرد. هموروئیدکتومی استاپلر، عمدتا در بیماران مبتلا به هموروئید درجه III و IV و بیمارانی که باید درمان آن‌ها با کمترین میزان شکست انجام شود مورد استفاده قرار می‌گیرد. مطالعات نشان داده‌اند هموروئیدکتومی با استاپلر درد بعد از عمل کمتر و بهبودی سریعتری در مقایسه با عمل جراحی معمولی دارد.

بستن باند لاستیکی یا رابر بند:

در این روش یک حلقه لاستیکی به دور پایه هموروئید انداخته می‌شود. حلقه از گردش خون جلوگیری می‌کند و هموروئید بعد از چند روز دفع می‌شود.

اسفنگتروتومی داخلی-جانبی:

اسفنگتروتومی داخلی-جانبی یا باز کردن عضله اسفنگتر داخلی کانال آنال نیز گاهی همراه با هموروئیدکتومی انجام می‌شود. این روش در بیمارانی با فشار وارده بالا به اسفنگتر در حالت استراحت مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش برای کاهش درد پس از عمل استفاده می‌شود و این است که در اغلب موارد استفاده می‌شود و خیلی شایع نمی‌باشد.

مراقبتهای بعد از عمل جراحی

اصلاح رژیم غذایی با استفاده از غذاهای پر فیبر از قبیل مصرف سبزیجات ، میوه جات فراوان ، پودر پسیلیوم (اسفرزه ) ، مایعات فراوان.
تنظیمات اجابت مزاج مرتب و به موقع که معمولا یک ساعت پس از غذا خوردن زمان مناسبی برای اجابت مزاج می باشد.
شستشوی با آب گرم.
استفاده از پماد آنتی هموروئیدی شیاف آن پس از اجابت مزاج طبق دستور پزشک.
در لگن آب گرم به مدت ۲۰-۱۵دقیقه پس از اجابت مزاج بنشینید و تکرار ان ۳-۲مرتبه در روز مفید است.
پس از جراحی هموروئید ، حتما مایعات کافی بنوشید ، از فشار آوردن در هنگام اجابت مزاج اجتناب کنید و حتی پس از بهبودی غذاهای سرشار از فیبر مصرف کنید. از مصرف غذایی که یبوست آور است مانند پنیر خودداری کنید.
انجام ورزش منظم ، حتی به اندازه 15 دقیقه پیاده روی ، با تحریک اجابت مزاج می تواند یبوست را کاهش دهد ، همچنین حرکات کششی ، مانند حرکات یوگا نیز در بهبود وضعیت گوارش موثر خواهد بود

عفونت

به دلیل محل درمان ، عفونت بعد از جراحی هموروئید یک خطر بالقوه است. مدفوع ممکن است با محلی که هموروئید برداشته شده است تماس پیدا کند و منجر به بروز عفونت شود.

هر علامتی از عفونت ، که ممکن است شامل علائم عمومی مانند تب ، یا علائم اختصاصی مانند وجود چرک باشد ، باید به پزشک گزارش شود.

خون ریزی پس ازجراحی هموروئید

برخی از خونریزی ها بلافاصله پس از عمل غیر معمول نیستند. ممکن است مقداری خون در توالت یا لباس زیر خود مشاهده کنید. مشاهده مقدار کمی خون غیر معمول نیست ؛ با این حال ، در صورت مشاهده مقدار قابل توجهی از خون باید به پزشک مراجعه نمایید.خونریزی ممکن است با حرکات روده افزایش یابد ، به خصوص در 48 تا 72 ساعت اولیه پس از عمل . عبور لخته های خون باید به جراح شما گزارش شود مگر اینکه به شما گفته شود پس از جراحی انتظار این مورد را داشته باشید.

انواع فیشر:

در بیشتر موارد این زخم مقعدی کوچک خود به خود بهبود پیدا می کند ولی در بعضی از افراد ممکن است این گونه نباشد و با گذشت زمان حتی وضع آن بد تر شود. به طور کلی می توان این عارضه را به دو دسته تقسیم کرد:

شقاق حاد: به طور معمول زمانی که فرد برای اولین بار این شکاف مقعدی را تجربه کرده و طی 6 الی 12 هفته بهبود پیدا می کند، به آن شقاق حاد می گویند.

شقاق مزمن: اکثرا زمانی که فرد شقاق حاد خود را نادیده گرفته و برای پیشگیری از گسترش یا درمان فیشر اقدام نمی کند، زخم بیشتر از 12 هفته باز مانده و عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر خود می کند. در این حالت معمولا لبه های زخم برجسته شده و همراه با سوزش و درد شدید همراه است. به این مرحله پیشرفته شقاق، مزمن می گویند و به مراتب درمان آن سخت تر است.

از مهم ترین دلایل ایجاد فیشر مقعدی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

یبوست
اسهالمزمن
عادت به تمیز کردن مقعد با دستمال زبر و خشن
رابطه ی جنسی مقعدی
تنگی بیش از حد عضلات دریچه ی مقعد
سرطان راست روده
کرونروده
بارداری
زایمان سخت
خاراندن بیش از حد مقعد در مواقع ابتلا به انگل ها و بیماری های پوستی

علائم شقاق یا فیشر مقعدی چیست؟

شقاق مقعدی نشانه های بارز و مشخصی دارد و به راحتی می توان به وجود آن پی برد. فقط ذکر یک نکته ی اساسی در این میان مهم و ضروری به نظر می رسد و آن این است که برخی از علائم و نشانه های شقاق مانند خونریزی با علائم و نشانه های برخی بیماری های گوارشی خطرناک از جمله سرطان روده مشابه است از این رو در صورت مشاهده ی هر گونه علامتی مشابه با علائم زیر بهتر است که برای بررسی دقیق تر به پزشک متخصص مراجعه کنید.

از مهم ترین علائم شقاق مقعدی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

احساس درد در ناحیه ی مقعد به صورت متناوب و مستمر
شروع درد که به هنگام دفع مدفوع آغاز می شود و پس از آن افزایش می یابد.
خونریزی از ناحیه ی مقعد
وجود یک زائده ی کوچک یا نشانه بر روی پوست اطراف مقعد
سوزش و خارش ناحیه ی مقعد
وجود ترک یا شکاف قابل مشاهده در اطراف ناحیه ی مقعد
سرخی مقعد
خروج ترشحات چرک آلود از ناحیه ی ترک
تب که ناشی از عفونت است.
تورم و التهاب در ناحیه ی مقعد

پزشک معمولاً می تواند شقاق یا فیشر را به سادگی با معاینه بصری اطراف مقعد تشخیص دهد. با این حال ، در بعضی از موارد این زخم داخل کانال رکتوم بوده یا بین لبه های سوراخ مقعد ایجاد شده است. در این موارد ممکن است دکتر از روشهای دیگری برای معاینه کمک بگیرد که جواب قطعی تری دریافت کند.

این روش ها شامل:

آنوسکوپی : این روش معاینه به وسیله لوله ای باریک و کوتاه به نام آنوسکوپ انجام می شود که طی آن تمامی نقاط مقعد و راست روده قابل مشاهده و بررسی می باشند.

کولونوسکوپی : به وسیله لوله ای به نام کولونوسکوپ که باریک و انعطاف پذیر است، تمامی قسمت های روده ی بزرگ قابل بررسی هستند.

سیگموئیدوسکوپی : دکتر در این روش به وسیله ی لوله ای باریک به نام سیگموئیدوسکوپ تمامی قسمت های انتهایی روده ی بزرگ را بررسی می کند.

بیوپسی یا نمونه برداری : مقعد که قسمتی کوچک از بافت ناحیه ی مقعدی به منظور بررسی های آزمایشگاهی برداشته می شود.

پس از معاینه پزشک متناسب با شرایط شما، بهترین راه درمان را انتخاب کرده و اقدام به انجام آن می نماید.

جراحی

عمل جراحی در صورتی باید درنظر گرفته شود که روش های درمانی دیگر در بهبود شقاق مقعد جواب نداده باشند. در صورتی که شقاق مقعد چندین بار برای شما اتفاق بیفتد، جراحی بهترین روش درمان آن است. عمل جراحی شقاق مقعد شامل ایجاد یک برش کوچک دور مقعد است. این کار به طور دائم باعث کاهش فشار دور مقعد و درمان فیشر می شود.این عمل جراحی جزئی است و در طول یک روز به اتمام می رسد و نیازی به اقامت در بیمارستان در طول شب ندارید.

میزان موفقیت جراحی بسیار بالا است. حداقل 90 درصد از موارد شقاق مقعد با جراحی درمان می شود. همانند هر عمل جراحی دیگر، این عمل جراحی خطرات و عوارضی را به همراه دارد. پس از عمل، بعضی از افراد نمی توانند گاز معده خود را به خوبی کنترل کنند. تعداد کمی از افراد دچار بی اختیاری مدفوع می شود و لباس زیر خود را کثیف می کنند.